ซามูเอล ดี. ฮันเตอร์เจาะลึกมากขึ้นด้วยการเล่นส่วนตัวที่เปราะบาง
คุณเคยดูหนังเรื่องหนึ่งแล้วจู่ๆ ก็รู้สึกถึงการจดจำอย่างเฉียบพลันจนคุณรู้ว่าคุณและนักเขียนมีบางอย่างที่เหมือนกันหรือไม่? นั่นคือสิ่งที่ฉันรู้สึกเมื่อดูThe Whaleซึ่งซามูเอล ดี. ฮันเตอร์ดัดแปลงมาจากบทละครของเขาในปี 2012 ภาพยนตร์เรื่องนี้ (กำกับโดย Darren Aronofsky) มุ่งเน้นไปที่ Charlie (Brendan Fraser) ซึ่งอยู่ในช่วงสัปดาห์สุดท้ายของชีวิตหลังจากปฏิเสธการรักษาภาวะหัวใจล้มเหลวแต่กำเนิด ความผิดปกติของการกินที่พัฒนาขึ้นหลังจากได้รับบาดเจ็บสาหัสทำให้เขาต้องอยู่บ้าน แต่กระนั้นประตูบ้านของเขาก็ยังทำงานอยู่ มิชชันนารีหนุ่มจากคริสตจักรอีเวนเจลิคอลปรากฏตัวครั้งแรกระหว่างทาง จากนั้นเพื่อนที่ดีที่สุดของเขา จากนั้นลูกสาวที่ห่างเหินของเขา ในขณะเดียวกัน ฝนก็ตก ฝนก็ตก
เฟรเซอร์สมควรได้รับรางวัลสำหรับการแสดงของเขา แต่ฉันใช้เวลาตลอดทั้งเรื่องด้วยความคิดที่โลดแล่นเพราะมันเชื่อมโยงระหว่างร่างกายกับลัทธิจารีตนิยมทางศาสนาที่ฉันและคนอื่นๆ อีกหลายคนมีประสบการณ์เป็นการส่วนตัว ฉันรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ และฉันต้องการคุยกับฮันเตอร์เกี่ยวกับเรื่องนี้
ฮันเตอร์เติบโตขึ้นมาในครอบครัวเอปิสโกปาเลียนที่มีแนวคิดเสรีนิยมมากกว่าในมอสโกว รัฐไอดาโฮ แต่เมื่อเป็นวัยรุ่น เขาเข้าเรียนในโรงเรียนมัธยมคริสเตียนนิกายฟันดาเมนทัลลิสต์ ที่นั่นเขาถูกมองว่าเป็นเกย์ในที่สุด วาฬมีส่วนหนึ่งมาจากประสบการณ์การรักษาภาวะซึมเศร้าด้วยตนเอง เขามักจะเขียน บทละครที่จุดตัดระหว่างศาสนากับชีวิตชาวอเมริกัน (ซึ่งเต็มไปด้วยคำถามมากมายในโรงละครในปัจจุบัน) ขุดคุ้ยหัวข้อด้วยความซับซ้อนที่ยากจะจดจำ และบางทีอาจชื่นชมถ้าคุณไม่ได้ใช้ชีวิตด้วยตัวเอง
ฮันเตอร์เป็นนักเขียนบทละคร (ละครเรื่องล่าสุดของเขาA Case for the Existence of Godผลิตในปีนี้ ) ดังนั้นเราจึงพบกันในใจกลางเมืองแมนฮัตตันเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับทุกสิ่ง: ลัทธิจารีตนิยม ร่างกาย ศาสนาในภาพยนตร์และทีวี ความแตกต่าง ระหว่างการแสดงภาพความอ้วนในภาพยนตร์และละคร ความท้าทายในการปรับตัว และอื่นๆ อีกมากมาย สิ่งต่อไปนี้คือการสนทนาของเราในเวอร์ชันที่แก้ไขและย่อ
มีบางอย่างเปลี่ยนไปจริงๆ ระหว่างละครซึ่งผลิตเมื่อสิบปีก่อนกับภาพยนตร์ จริงไหม? ตัวอย่างเช่น มิชชันนารีหนุ่มในละครกลายเป็นผู้เผยแพร่ศาสนา ในละคร เขาเป็นมิชชันนารีนิกายมอร์มอน
ตอนที่ฉันเริ่มเขียนบทละคร ฉันเพิ่งเริ่มเขียนบทละครที่มีตัวละครที่เป็นเกย์อยู่ในนั้น แม้ว่าฉันจะออกไปตั้งแต่อายุ 17 ปี แต่ฉันคิดว่าฉันยังคงต่อสู้กับความรักในตัวเองอยู่ มีพลังงานเหลืออยู่มากมายจากประสบการณ์ของฉันที่โรงเรียนมัธยมคริสเตียนนิกายฟันดาเมนทัลลิสม์ของฉัน และยังคงมีความกลัวนรกอยู่ในชีวิตของฉัน
ดังนั้นเมื่อฉันตัดสินใจว่าจะเขียนบทละครเรื่องนี้ ตอนแรกฉันคิดว่า “เอาล่ะ ฉันจะใส่เรื่องส่วนตัวมากกว่านี้ลงไป” เห็นได้ชัดว่ามันเป็นนิยายอัตโนมัติ ไม่ใช่อัตชีวประวัติโดยตรง แต่สิ่งสำคัญคือฉันรักษาตัวเองด้วยอาหารเป็นเวลาหลายปีหลังจากออกไปข้างนอก
ฉันคิดว่าเหตุผลหนึ่งที่ฉันสร้างตัวละครนั้นเป็นมอรมอนในการป้องกันตนเองหรือทำตัวห่างเหิน เพราะตอนที่ฉันอายุ 27 หรือ 28 และเขียนบทละครเป็นครั้งแรก ฉันอยากจะเชื่อว่าตัวเองมีพัฒนาการทางอารมณ์มากกว่าที่เป็นอยู่ ในตอนนั้น — เช่นเดียวกับหลายๆ คนที่อายุ 27 ปี ฉันบอกตัวเองอยู่เสมอว่า “ฉันจบแล้ว ฉันจบมันแล้ว ฉันจบมันแล้ว นั่นคือเมื่อหลายปีก่อน ฉันสบายดี. ฉันสบายดี.” แต่ฉันยังไม่ได้แกะมันอย่างถูกต้องในการบำบัดและฉันยังคงเผชิญกับความเกลียดชังตนเองอยู่มาก
การทำให้ตัวละครเป็นมอร์มอนทำให้ฉันเขียนเกี่ยวกับศาสนาได้ในแบบที่ไม่รู้สึกใกล้บ้านจนเกินไป ฉันสูญเสียน้ำหนักไปมากในช่วงอายุ 20 ต้นๆ และกลางๆ แต่หลังจากละครเรื่องนี้ผลิตเสร็จ ฉันก็ลดน้ำหนักได้อีก 70 ปอนด์ในช่วงสามเดือน ฉันลังเลที่จะพูดถึงเรื่องนี้เพราะพูดถึงตัวเลข ร่างกายของทุกคนเป็นของตนเอง ฉันแค่พูดถึงร่างกายของตัวเองจริงๆ
ฉันมีประวัติของตัวเองเกี่ยวกับลัทธินับถือนิกายฟันดาเมนทัลลิสม์และปัญหาด้านอาหารสามารถมาพร้อมกับพวกเขาได้ นั่นทำให้ฉันลำบากมากในการดูหนัง ทั้งสองสิ่งนี้สามารถผูกแน่นได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าคุณมีร่างกายที่ไม่ใช่ผู้ชาย
เว็บไฮโล ไทย อันดับ หนึ่ง, ทดลองเล่นไฮโล, ไฮโล พื้นบ้าน ได้ เงิน จริง
